"Pamięć "drugiego pokolenia" - o postpamięci w sztukach wizualnych po 1945 roku" - Pod koniec XX wieku kwestia pamięci nabrała szczególnego znaczenia. Zwłaszcza w kontekście historii Zagłady jakiej doświadczył świat podczas II wojny światowej. Świadkowie tamtych wydarzeń odchodzą i w takiej sytuacji powstaje pytanie kto powinien sprawować pieczę nad tamtą traumatyczna przeszłością całego pokolenia? W kontekście odchodzenia świadków powstaje pewna narracja, której autorami stają się kolejne pokolenia. Pojawia się syndrom opóźnionej pamięci opatrzony przedrostkiem -post. Zamiennie używa się określeń:pamięć nieobecna, pamięć odziedziczona, pamięć spóźniona, pamięć proteza, pamięć podziurawiona, pamięć popiołów, historia otrzymana czy najczęściej pojawiająca się POSTPAMIĘĆ. Ma ona międzypokoleniowy charakter pewnego transferu treści. Cała powojenna sztuka boryka się właśnie z pytaniem o adekwatność języka, o możliwość uchwycenia nieprzeżytej osobiście traumy. Spróbuję wyjaśnić pochodzenie pojęcia postpamięć i Jego miejsce w sztukach wizualnych po 1945 roku.